"des de que ens han robat les paraules no podem dir més que mentides."

dissabte, 24 de febrer del 2007

chalten

"Llorar de amor, de hastío, de alegría. Llorar de frac, de flato, de flacura. Llorar improvisando, de memoria. ¡Llorar todo el insomnio y todo el día!"
Oliverio Girondo

tuve ganas de llorar. pero después de tanto tiempo uno no atiende a ver que no es tan sencillo. ya no es tan sencillo. no es tengo ganas de llorar. y ya. ahí. nomas. llora. no. no es tan fácil. ojalá. pero lo cierto es que la cosa de a poco se va complicando. o al menos eso es lo que descubro hoy. pues no sale. no. no sale. ni una lágrima. joder, lo que daría yo por uno de aquellos suspiros. pero ni una lágrima se deja escurrir. y no le diré lágrimas a este vidriar de ojos. no. y lo peor, y al contrario de lo que a priori podría parecer, no es esta impotencia. no, no, lo peor, sin lugar a dudas, es la terrible certeza de que la sal que hoy no salga se va a enquistar. se va a herniar. y cómo. no sabes. y va a llegar el día, tarde o temprano. tarde para reparar. temprano para que te encuentre preparado. y va a llegar el día, de eso no lo dudes, en que esta sal me azotará diciendome: ves, ahora ten, por no sacarme a su debido momento. sin más. en cualquier situación. sin comerlo ni beberlo. estallará. y yo ahí. mirándola como si esta pena no fuese mía. sino. sino como entender esta que hoy pesa en mi. no hay razón para este entierro. para este suspirar de ojos abiertos. y sé que no hay razón. razón habría para abrir todas las ventanas. para saberme merecer esta alegría que hoy pasa ante mi y que por desgracia solo la sé reconocer de lejos. sí. sal enquistada. y sino

cómo o dónde
allar otra explicación.