"des de que ens han robat les paraules no podem dir més que mentides."

dijous, 6 de juny del 2013

aullidos

un olor como de sábanas vacías irrumpe en el ambiente. calles deshabitadas arañan con su vientre de nostalgia a este buscador-deambulante-funambulista.

hay un lugar que es incierto. incierto porque no sé si existe, nadie lo ha visto, menos aún, yo. aunque todo el mundo o casi todo habla constantemente de él. ese lugar es un compendio de recuerdos inconexos unidos por un hilo rojo hecho con peces de pecera que absorben el tedio, que comen cada día. hasta engordar y explotar de insatisfacción. y supongo que a eso le llamamos vida cada vez que miramos hacia atrás.

tu tienes pies
yo tengo uñas.
tu tienes boca
yo tengo dientes.

quiero un mundo en que no haya que excusarse cada día por seguir vivo. quiero un mundo donde amor no rime tan necesariamente con dolor. quiero un mundo donde no tenga un terrible pánico sigiloso a acariciarte. quiero un mundo donde pueda estar quince veinte o diez minutos parándome en cada conversación, en cada esquina, en cada hogar. quiero un mundo donde no me haga falta pedirte un abrazo. un mundo sin desprecio y sin puñales.
eso es lo que quiero, aunque demasiadas veces me pregunto si a mi me dejarían vivir en el mundo que querría para ustedes.

dimecres, 5 de juny del 2013

cuidado!

cuidamos a aquellas personas a quien amamos?,
o es que amamos porque tenemos ganas de cuidar?

ese o es excluyente-incompatible?
complementario?
difuso?
extraño?
...horrible?