"des de que ens han robat les paraules no podem dir més que mentides."

dilluns, 14 de juny del 2010

decandencias esperas y otros insultos.

me maldigo por esperarte,
por entrar cada día a mi portal y revisar mi buzón imaginándome que no estás y conseguir así un redoble de tambores al descubrir tu palabra manuscrita.
pero no estás, no, no estás
y me maldigo por la ilusión, por la desilusión y por la espera.

el sucedáneo de café importado que no se encuentra en Barcelona y que ha sido dosificado en porciones infinitas

se está acabando.


el verano no quiere llegar y el día amenaza con pesar sobre mi, con obligarme a lamentarme por tu indiferencia cuando sé que ya está todo dicho.
¿de dónde saldrán las terribles ganas de pensar que es posible cuando todo está ya muerto y enterrado y nada más?

digo y me miento. digo que te doy una última oportunidad y me miento cuando digo. digo que te doy una última oportunidad y rezo para permitirme darme una última oportunidad antes de relegarte al olvido de sombras y proyectos que jamás supieron ser.

hace días robaba versos a el uruguayo y decía que ella me gustaba no tanto por quién era ella sino por quién era yo cuando estaba junto a ti. hoy no me pertenezco y no puedo gustarme y no debo, por que este espejo no refleja nada. o yo no lo sé ver.

esta primavera a pasado de refilón dejando lluvias como no recuerdo. anticipando un verano decadente y sin permiso.

odio estos días lejanos.