"des de que ens han robat les paraules no podem dir més que mentides."

dimarts, 8 de gener del 2008

el pestillo de aquel baño. y yo adentro.

...jo volía un amor educat, negligentment besante ara un musle i després el pessó d'una orella però...
V. A. Estellés

la abracé fuerte procurando estabilizarla.

aunque hacía días que la veía gris juro que jamás había llegado a tal extremo. creanme si les digo. la apreté contra mi pecho sintiendo sus últimos suspiros. su elixir de noches en silencio se me iba desvaneciendo poco a poco de las manos. su eterna ilusión soñadora se despedía a lo lejos como recelosa por no haberla sabido consolar a tiempo. sus manos dibujaban una última sonrisa para mi. un último hasta siempre. una plaza sin miedos. ni ojos. ni nada. unas luces y un primer te quiero y un primer besar y no saber y no poder y no pensar y así un primer primero. aquellos primeros siglos de miradas se me escurrían cómo arena de una playa que nunca supe observar. aquel cuerpo que tiempo atrás me empujaba a acometer mil locuras se me presentaba sin sentido y roto en mil pedazos. y no se atrevía a decirme adiós. si. aquel día. una puerta cerrada. a cal y canto. y esa parte desgastando de a poco en un segundo. si, fue ahí. ahora lo sé.
ese fue el día en que dejé morir temblando de impotencia a mi inocencia desgastada.