"des de que ens han robat les paraules no podem dir més que mentides."

dissabte, 16 de juliol del 2016

estanterías

pero si necesitábamos al otro era solo para tener un poco de esa tranquilidad que ninguna de nosotras tenía. 
y empezar de nuevo algo era renunciar a la posibilidad de que fuera posible otra de las muchas otras cosas. y no nos conformábamos. así andábamos de un agujero a otro agujero.

tengo la casa llena de libros. de algunos tirando a bastantes conservo la certeza de que no los voy a leer jamás. sin embargo me gusta saber que estan ahí. ese es su lugar y, por si acaso, ahí los tengo.
sí, tal vez por la estúpida razón de que un día apareceras y preguntaras por ello. en esa misma dirección hay películas con las que tuve suficiente escusa con ver que estaban ralladas y así no tener que volverlas a abordar nunca. Hiroshima mon amour, por ejemplo. Sin embargo me contento con saber que es Resnais y con conocer un poco de su filmografia, y relacionarlo con Duras y el libro "escribir" que tengo en alguna de mis estanterías. al final sé que todo-todito-todo se trata de solo y solamente escusas. para que tú te acerques y me digas y así, tal vez,
yo sepa.  

porqué mi interés es que te intereses por aquello que hago ver que me interesa. al final te estoy leyendo, viendo, estudiando
a ti.